Pattaya 3 maart 2011

Na vertrek bij Nang pakken we de bus naar Pattaya 10 uur rijden van Muang Samsip.

Hier wil Cor graag zijn oud dorpsgenoot Wybe bezoeken die al een aantal jaren in Pattaya woont.

In eerste instantie hadden we Pattaya als tussen stop gepland om daarna door te gaan naar een eilandje aan de kust.

Echter na 1 dag Pattaya besluiten we hier te blijven. We vinden beiden dat we wel genoeg gereisd hebben.

We zitten in Pattaya aan de Jomtien Beach in Het Silver Sand hotel. Nee Debbie geen Peth en Treehop wel dezelfde manager. Het is aan Jomtien Beach erg rustig.

Het feest gedruis, de go-go bars, travestietenshows etc speelt zich af aan de andere kant van de heuvel en dat vinden wij wel prima. Waar wij zitten hebben we er geen last van.

Overdag luieren wij wat aan het strand, lezen een boek en komen eindelijk toe om de tijdschriften die we meegesleept hebben te lezen. Aan het eind van de dag nog wat baantjes trekken in het zwembad bij het hotel.

Het Jomtien Beach is zo'n 8-10 km lang. Elke dag maar weer komen er vele verkopers langs die hun waar aan de man/vrouw willen brengen.

De hele dag lopen ze in de gloeiende zon vele uren en km's met fruit, t shirts, magnums yammie yammie, jurken,olifanten en weet ik veel wat nog meer.

Dit is voor ons vele malen no thank you not to day. Ik heb bewondering voor hen.

Want druk is het hier echt niet. Van de vele strandstoelen die elke ochtend weer keurig in gelid worden klaar gezet is nog geen 90% bezet.

Met onze vaste ijs en fruitverkopers hebben we elke dag even een praatje soms heeft dat niet zo veel om de hakken. Maar het zijn wederom hele aardige en vriendelijk mensen.

Met verbazing kijken we hier elke keer naar een groep Scandinaviërs en Russen die echt van alles in slaan. Volgens mij zijn ze hier met lege koffers gekomen of ze zijn genoodzaakt er eentje bij te kopen. Opvallend is het aantal Russen hier het lijkt wel een invasie.

Daarnaast verwonderen we ons toch ook wel over het aantal westerse bejaarde mannen met een mooie jonge Thaise vrouw. Waarschijnlijk voor allebei een goede oude dagvoorziening.

Zo langzamerhand begint ook weer tot ons door te dringen dat aan deze fantastische vakantie een einde komt en dat we morgen weer in het vliegtuig stappen naar Amsterdam.

Een leuke bijkomstigheid hiervan is dat na 4 weken leven uit de koffer er weer enige structuur in de chaos gaat ontstaan.

Voor degene die ons gevolgd zijn op deze reis zal het duidelijk zijn dat wij een geweldige vakantie gehad hebben.

We hebben weer geweldige mensen mogen ontmoeten en mogen proeven aan hele andere culturen. Dit is niet te vergelijken met hoe wij in Nederland leven.

Met een lege portemonnee maar met hart en hoofd rijkelijk gevuld met fantastische mensen, ervaringen en dierbare herinneringen keren wij huiswaarts.

Afscheid nemen is niet mijn sterkste punt en zal dit waarschijnlijk ook nooit worden.

Every time we say goodbye I cry a little

Every time we say goodbye I die a little

Sawadee oant sjen Cor & Diety